Ne günlerdi o günler. Nisan'da maç yapardık her sene. Hatta Mayıs'ta bile yapıp kazanmıştık bir keresinde. Ne havalıydık, Avrupanın Kralı ilan ettik kendimizi. Hala cılızda olsa bağırıyoruz köhne stadımızda. Ben artık o tezahürattan nefret ediyorum. Bizler her çarşamba 21.45 de serdirirdik orta saha yuvarlağına Şampiyonlar Ligi logolu topu. Gururumuzdan geçilmezdi. Küçümserdik ötekileri. Analarının liginde oynuyorlardı. Pendiksporla, Erzurumsporla kupa maçına çıkarlardı. Kupa maçları yoksa Paf takımlarıyla antrenman maçı yaparlar taraftarlarına inme indirilerdi. Biz yukarılara çıkarken geçtiklerimize birde nanik yapardık. Gülerdik, aşağılardık ne azaplar çektirirdik. Galatasaraylı futbolcuların pasaportlarında damga sayfası kalmadığı zamanlarda, pasaportu olmayan Fenerbahçeli futbolcular vardı.
Allahın sopası yok derler. Sonra biri geldi, sihirli, uğursuz, lanetli elini değdirdi. Gün be gün, maç be maç eridik. Kanama ne zaman duracak belli değil. Her sene bir önceki seneden kötü futbol oynadık. Sıradan takımlardan fark yiyerek elendik. Süratle düşerken geçtiklerimize rastladık. İniş yolculuğumuzu başarıyla gerçekleştirirken bir baktık dün gece Nisan'ın 2 si ve başka bir takıma rastladık Avrupa Maçı oynayan, hatta kazanan. Değişik duygular içinde izledik olup biteni. Kimisi lanet edip kızdı Drogba'ya, kimisi maçı çok güzel bir havada oynattığı için bin sitem yolladı allaha, kimi küfür etti başarılar dileyen eski Başkanına, kimisi hesap yaptı bir Türk takımı puan aldı, ilerde banada faydası olur diye. Kimiside benim gibi yatırdı gözlerini ufuklara, daldı anılara, suçlu sorumlu arar iken tarih sayfasından bir not bıraktı okumuş gençler okusun diye.
Tarih 3.10.1973 Galatasaray Şampiyon Kulupler kupasında Madrid'de 0-0 kaldığı maçın rövanşına İnönü Stadına çıkıyor. Tıklım tıklım stad, sabah açıldı kapılar. Yeni açığın kapalı ile birleştiği taraftayız. Maç 0-0 bitti. Uzatmanın ilk devresinde yine gol olmadı. Heyecandan korkudan tribünlerden çıt çıkmaz iken, yeni açığın numaralıyla birleştiği taraftan yüzlerce Fenerbahçe bayrağı dalgalandı. Fenerbahçeliler o tarafa otururlardı ve Cim Bom Bom diye üçlü çektiler. 5 dakika kala serbest vuruştan yediğimiz golle elendik ve Atletico Madrid o sene final oynamıştı.
Tarih 31.3.2008 Fenerbahçe Şampiyonlar Ligi çeyrek finalinde Chelsea'yı ağırlayacak bir grup Galatasaray'lı havaalanında İngiliz takımı Fenerbahçe'yi yensin diye ortalığı inletiyor. Ve dün gece yenemediği içinde Galatasaray'lılar ağlıyor.
Bir uyanış, bir diriliş, bir silkeniş, bir devrim yapılmazsa ki yapılacak gibide görünmüyor. Yıllar sonra o da kalırsa tribünlerdeki Galatasaraylılar sahada oynayan futbolcular için her halde şu şarkıyı söyleyecekler.
''Ceddin, deden, neslin,baban pek büyük futbolcuydular. Takımları pek çok zaman Avrupa'ya şan vermiştiler''
Olmaz deme sakın. Bu ülkede seyirci rekorunu elinde bulunduran takım Göztepe'dir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder