Necati Ateş'i Adanaspor'da iken tanımıyordum. Galatasaray ile ilk maça çıktığında gördüm onu. Tip tavernadaki şantör sanatıçısı tipiydi. Ayağına top gelmeden nefret ettim. Onun yüzünden çok Galatasaraylı ile kavga ettim. Görelim bakalımdı, tipi bozuktu ama belki futbolu iyiydi. İlk gol attığında dikkatimi çekmemişti. Sonradan takip edince farkına vardım ki Necati gol attığında elini ağzına götürüyor her halde yüzüğünü öpüyordu. Herhalde eşine hediye ediyordu golü ve eğer maçtaysa şeref tribünü tarafına koşuyor tribüne göz atıyordu. Karısıyla işaretleşiyordu galiba. O zaman nefretim üstüne katladı. Sen kimsin lan Galatasarayın golünü karına hediye ediyorsun. Sen ancak karına Galatasaray'dan kazandığın paralarla cip al onu hediye et. Hakan Şükür' ü biz boşunamı sevdik. O her gol attığında kale arkası tribününe doğru koşar golü paylaşır. Hadi bunuda geçtik adam kendisini Ronaldo sanıyor, her takım beni alır diyor, aklı sıra racon kesiyor. Hasan Şaş' la dalaşıyor. Bir kere daha sen kimsin ulan taraftarın en sevdiği futbolcularla dalaşacaksın. Pas vereceğin yerde şut çekersin şut çekeceğin yerde pas verirsin. Uzaktan bir iki şans golüyle tarihe geçeceksin değilmi. Senin oynadığın topu oynayabilecek hatta üstüne para verecek oyuncular tanıyorum lan ben. Fatih Terim'in kazık atıp nemalandığı topçulardan birisin işte. Futboldan anlayan ilk hocanın ilk seni kovacağınından nasıl emindim. Senle başlayan ve yüzde yüz isabetle kovduğu Cihan, Orhan Ergün'le devam eden operasyonla hocaya güven oyu verdim.Şimdi git bulabilirsen oynayabileceğin bir takım bul, atabilirsen gol at. Sevgili eşin hediye bekliyor yüzüğünü öp. Bizi unut, biz seni çoktan unuttuk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder