6-7 yıldan beri, antrenmanını yaptığımız Avrupa Şampiyonlar Ligi'nin ilk imtihan maçına hazırlamıştık Arena'yı. Kurucu ortağı olduğumuz turnuvanın hasretinden, olanca coşkumuzla tribünlerdeydik, binlerce Galatasaraylılın ilk uğrak ilk savaş yerinde. Tribünlerin Reis'i, bağırmayan, sarı kırmızı alamet taşımayan, ağır Abisi, nasıl olmuşsa cezaevinden izin almış Kasap Gökhan'ı, tribünün önündeki kulenin içindeki Sucu'suyla, gün sayan Yılmaz Başkan'ın hayaletiyle, UltrAslan lideri Oğuz Altay'ıyla ve takımın zaferlerini bir kez daha canlı görebilmek için çağrıya uymuş, kırmızıya, Cehennem ateşini üzerilerine giymiş 50.000 yandaşıyla hep beraberdik. Koskoca Galatasaray'ın nam salmış taraftarının ortak mekanları, artık net olarak belli olmuştur ki, bu ağır abilerin siyasi görüşünü, yaşam biçimini görsel ve avaz olarak sergiledikleri, yaşattıkları ve ne yazık ki yığınların da hoşuna giden bir Vadi'ye dönüşmüş durumdadır. Fatih Sultan Mehmet, gözümün önünden yavaş yavaş surların tepesine çıkarken, Ali Sami Yen Cehennemi'nden, Kurtlar Vadisi Cehennem'ine geçişin mühürü vurulurken, aynı zamanda yıllara yayılan uzun tribün geçmişim de bir film şeridi gibi iki damla yaş olarak kareografi kartonlarına süzüldü.
Tarihin en büyük gasplarından birini, Avrupaya açılan pencere gibi gören bu sığ kafa, 2000 yılını yaşamamış anlaşılan. Biz Arena'ya, Ali Sami Yen'de gömülü, Avrupa'nın nice mağrur, nice kibirli büyük takımlarının çanak çömlek kırıntılarıyla göçtük sanıyorduk, yenilmişiz, kaptırmışız,asıl şimdi gasp edilmişiz. Belki kurucusu olduğumuz o büyük maçın anısına, son bir kez daha sarı kırmızı formamı giyer, bayrağımı alır, Mançester maçını da, cefasını bizim çektiğimiz, şimdi sefasını pisikopat kafaların çektiği tribünlerin kuytu bir yerinden seyreder, ağlar ve sonsuza kadar alır başımı giderim.
Dakika 85, uzatmalarla beraber 10 dakika var. 3 dakikada koskoca Milan'ı indirdiğimiz unutturulmuş çocuklar,''Ölüm varmış, körku varmış'' diye zırlamaya başladı. Daha dündü, 2-0 yenik gönderdiğimiz takımı ikinci devre sehpadan alıp, Real Madrid'e kan kusturduğumuz maç. Son saniyede Selçuk İnan korneri paslaşarak kullanıyor. Kimse öğretmemiş, hatırlatmamış, kenardaydı oysa o maçın kahramanları, takım ölü gibi oynuyordu, şimdi olsa metroya geç kalmamak için 1-0 yenik takımın taraftarı gibi boşaltırlardı tribünleri. Allah'tan umudu kesenler, Hagi'den kesmemişlerdi. Tugay'dan aldığı topu, Bilbao Spor ağlarına mıhladığı anı ve hemen sonrasını yaşayanlar, her halde dün gece çok özledik dedikleri Şampiyonlar Ligi marşı çalarken anca teşrif buyurup yerine oturan, maç bitmeden tribünleri terkedenler değildi.
İlk yarı bittiğinde tabela Galatasaray'ın topla %69 oynadığını yazıyordu. %31 le oynayan rakibi, bir gol atmış, 3 tane kaçırmışken Kurtlar Vadisinin zebanilerini arkasına almış Büyük Galatasaray'ın tek şutu bile yoktu. Top bütün Galatasaraylı futbolcuları ikişer kez tavaf ediyor fakat bir türlü gol olması için gereken bölgeye geçmiyordu. Geçmesi gereken anlarda da Kayserililerin at niyetine kakaladıkları Eşşek bir tarafta, Akhisarlı garibanı çalımlama yeteneği olan, korneri bile yetiştiremeyen Emre Çolak diğer tarafta % 31 le oynasınlar diye topu rakibe teslim ediyorlardı.
İlk 10-15 dakika geçtiğinde endişeli gözlerle kale arkasından uzak kaleye doğru bakıyordum. Ara sıra da Fatih Terim'e. Golün atılması için ne demiş olabilirdi acaba futbolcularına? Serbest vuruştan, kornerden, tesadüf langırt golü dışında, atılması planlanan bilinçli bir golün planlamasını Grande nasıl yapmıştı? Böyle bir gol, ancak tek bir şartın finalde oluşmasına bağlıdır. Gol anında en az rakip futbolcu kadar senin adamın gol bölgesinde olacak. Yani son bölgeye adam eksilterek, fazla adamla gideceksin başka da bir yolu yok. Barca gibi kendi yarı sahanda, geriye yana paslaşabilirsin elbet, ama eninde sonunda bir delik aramak, bir pusuya düşürmek için yapılır bu paslaşmalar. Bizim yaptığımız gibi, top bende kaldığı sürece gol yemem mantığıyla, spor yapmak için değil. Verkaç teşebbüsünde bulunanlar, beğenmediğimiz Riera, topu kaybetme pahasına ileri taşımak isteyen formsuz dediğimiz Melo, tehlikeyle burun buruna olmasına rağmen kazmaca, değil, futbolcuca topa müdahele etmeye çalışan Dani, 2-0 yenilmiş bir takımın, maça her şeyini vermiş olmanın huzuruyla son kalan taraftarı teselli için tribünleri dolaşan Eboue ve bütün yükü, sorumluluğu genç yaşında sırtlanmış, kahramanca savaşan Semih Kaya.
Bu maçlara ağırlık koyması için ufak bir muz cumhuriyeti merkez bankası bütçesiyle alınan Hamit Efendi'nin baldırındaki tüylerden biri döndüğü için bu maçta oynamadı. Senede 2 milyon Yuro alan Elmander, yediği besinden zehirlenmiş. Ne yedin kardeşim, fakirlikten ithal, bayat balık yedin de arkadan ayran mı içtin. Zengin adam yediği yemekten zehirlenir mi? Hoş oynasan ne yazacak?, it gibi koşmaktan, 3 metreden kaleye topu vuracak dermanın kalmayacak nasıl olsa. Bırak kolunda serum takılı kalsın, sen bize Elazığspor maçında lazımsın, kıpırdama yerinden.
Ya sen geçen yılın prensi. Oynadığın maçlar tatbikattı koçum benim. Şimdi savaş zamanı. Büyük bir ordunun en önemli silah gücü olduğunu kimse söylemedi mi sana? Aldığın her topu, -10, -20 dereceyle geriye vermek sana yakışıyor mu? Umut diye bir adam daha var, yalnızlığına küsmemiş, Tay Burak'a atmaya çalıştığın pasları ona da atmayı aklına getirmedin mi? Bilmiyormusun ki Tay, çoğu zaman ofsaytta bekler? Ona pas atarken aynı zamanda kafanı yana çevirip hakeme bakacaksın. Küstün mü?, Serbest vuruşları, kornerleri neden bırakıyorsun başkalarına? Senden daha mı iyi atacaklar?
Grande, sen değilmiydin çaylaklık zamanlarında bu takımları tepeleyen? Biz Braga diye bir takım Ali Sami Yen'e düştüğünde maça komedi filmi seyretmeye gelirdik. Taffarel'e top gelse de kurtarış seyretsek derdik. İyi baktın mı hocam, onlarda Galatasaray'da oynayabilecek kalibrede bir oyuncu varmıydı? kalemize top gelirken Yusuf Yusuf oluyoruz. gelen bir hava topuna da bizimkiler vursa diye iç çekiyoruz. Koskoca bir ilk yarıyı iki sol açıkla oynayıp, Kara Boğa'yı ateşlere attığını görmedin mi? İki sol açığını toplasa, bir adam etmeyeceğini koskoca Fatih Terim'in hesaplaması için, yenen golle kombine mi yapması gerekecekti.
Dün gece maça ilk giren taraftar belki de bendim, son çıkanlardan da biriydim. Galatasaraylı futbolcuların çoğunun, kendi oyunlarının altında bir maç çıkardığını üzülerek seyrettim. Yıllarını yüksek Galatasaray ideolojisinin ateşiyle geçirmiş, bu ideolojiyi karınca kararınca yaymış biri olarak rahat uyumadım. Dost olmayana sitem edilmez, çok kötü duygular içindeyim. Dün gece seyrettiğim Galatasaray bana şaka yapmışsa, benim Galatasaray'ım bu Braga'yı, deplasmanda hezimete uğratır, Kluj bize rakip bile olamaz, Mançester'le de daha önce gördüğümüz hesabı kontrol için bir kez daha kalamozayı açarız.
Son sözü eve gelirken polis, kimlik kontrolü yapmak için arabayı durdurduğunda söyledi. ''Geçmiş olsun''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder