Genç Galatasaraylı'lardan Rica,

Malum veda maçı yaklaşıyor. Sami Yen nedendir bilinmez bizim çocukluğumuzda kapalıydı. Amatör maçlar oynanırdı. Belki Mecidiyeköy o yıllarda şehir dışında gerçekten bir köydü. Belki haksızlık olmasın diye, bütün maçlar İnönü'de oynatılırdı. Dolayısıyla çocukluğumuz Sami Yen'de geçti diyemiyoruz sizin gibi. Biz Sami Yen'e 1980 yılında çıkmıştık. O zaman Metris'te askerdim, maç günleri kaçar, maça gelirdim ki- bir seferinde yakalanıp 21 gün oda hapsi cezası almıştım. Yani çocuklar 30 senemiz geçti o mübarek stadyumda. 1 metre fazla yer kapabilmek için saatlerce kavga ettiğimiz, civar birahanelerde komalara girdiğimiz, kapalısın dışında geceden yattığımız, uzun yıllardan sonra şampiyon diye bağırdığımız baba ocağı.

Ne takımlar geldi geçti sırasıyla. Denk gelmeyen ucuz atlattı, atlatamayanlar cehennemi tanıdı. ''her sene böyle, Milan'a da böyle'' diye bağrıldı trübünlerinden. Hepimizin her tribününde nice anısı var. Kolay değil, bir gün Mecidiyeköy'den geçeceğiz, bir bakmışız orada stad falan yok.

Şimdi sadede gelelim. Bugün özgürce, risk almadan, kavga etmeden kurtarılmış tribünlerde bağırıyorsunuz. Bol bol yetiyor size stadyum. Bizim geçmiş yıllarda bi götlük yer tutabilmek için aç susuz beklediğimiz, erken girip merdivenlerde uyuduğumuz mabede, siz dışarda biralarınızı yutup, maçın başlamasına 20 dakika kala giriyorsunuz.

Veda günlerini sayıyoruz, hakkımızı sapına kadar helal ediyoruz. Ama bir ricamız olacak sizlerden. Adı cehennem olan stadımızı elimizden ancak bir kıyamet günü alabilir. Ve o kıyameti çıkarmak bize nasip olmalıdır.  Ağıtsa en iyi biz ağlarız, stat yanacaksa biz yakarız, yıkılacaksa da biz yıkarız. Yaşı 30 dan küçük olanlar, 500 den az maça gitmişler o maçlığına stadı bize bıraksınlar. Her birinizin kombinenizi verecek mutlaka bir ağır abisi vardır. Biz kurduk, bırakın biz yıkalım. Sami Yen'i biz kapatalım, Aslantepe'yi de siz açın.

Büyük Galatasarayın, büyük taraftarı yakışanı yapacaktır.