Büyük Maçın Ardından

Maç Emre Aşık'ın köşeye taktığı golle bitti bizim için. Bundan sonrası seneye inşallah Kadıköy'de hodri meydan. Ağlıyoruz hepimiz dört bir yandan. Kimimiz takıma futbolculara kızıyoruzda kanımızı içimize akıtıyoruz. Boğazımız düğümleniyor kötü bir şey söyleyemiyoru. Dün sahaya çıkan takımdan 3 sene sonra kimse kalmaz, Fenerin bizi seriye bağladığı yenilgilerin ilkine çıkan takımdan da kimse yoktu. Ama biz ordaydık, 6 tane yerken, 4 tane yerken, polis copuyla dışarı çıkarıldığımız maçta, 4 kişinin atıldığı maçta da vardık. Seneye de biz ordayız. Biz futbolcuları değil formayı seviyoruz. Acaba formanın içindekiler bizi ne kadar seviyor.

Maçtan önceki gece, Kalamışta, Fenerbahçe'lilerin ininde, en kritik saatlerde Uğur Uçar sevgilisiyle Nargile içiyordu fosur fosur. Eminim sorsalar, yarın kimin maçı var bilmiyorum diyecek gibi mutluydu. Ne bir stres, ne bir sorumluluk, ne bir dayanışma, ne bir nabız yoklama. Halbu ki daha önceki geceyi komando 2500 Galatasaray'lı Biletix kuyruklarında cebelleşerek geçirmiş, maç gecesi bir birlerine gaz vermiş, maç günü bin bir zorlukla kafeste yerini almıştı. Kafeste yerini alan takımına ölümüne bağlı olanlardan kimileri, en yakın localarda belkide en yakınları olan Şerefsiz Fenerbahçeli'lerin yaptığı maymunlukları bin küfürle izliyordu. Fenerbahçelilik bir türdür arkadaşlar. Ben Galatasaray faşistiyim. Fenerbahçeli arkadaşım yok. Yakınım bile yok. Benim için Galatasaray'lılık kardeşlikten önde gelir. İyi bir Fenerbahçeliden asla iyi bir dost olmaz. Koskoca Genel Kurmay Başkanı Fener gol attığında 5 yaşın daki çocuk gibi hokkabazlık yapıyordu.

Bize koyan yenilmek değil. Hep yeniliyoruz zaten. Ama Aydın Yılmaz'ın maç sonu Deivid'in formasını alması bana daha fazla koydu. Ne yapacaksın lan sen Fener formasını. Ne güzel koymuştu bize diye saklayacakmısın. Kafeste 2500 kişi kan ağlarken eline geçirse Fener formasını lime lime edecekken sen hıyar oğlu hıyar nerende saklayacaksın. Yoksa sende mi Fenerlisinde gelecekte ne olur ne olmaza mı gidiyorsun fırlama. Artist saçların dağılıyor lan koşarken. İki sene önce Konya'ya son dakikada attığında ben ordaydım. İnce, küçücük, mahcup, utangaç bir genç takım futbolcusuydun. Daha 6 ay önce Belediye otobüsüyle maça gelirken nedir lan kulaklıkla, umursamaz tavırlarla taraftarın önüne kerhen gelmece.

Fener maçı Kadıköyde futbol oynanarak kazanılmaz. Haftalar boyu bu maça hazırlandılar. Hakan Şükür'ü maçtan bir gece evvel konuşturup(Galatasaray'a sövdürüp) konsantrasyonumuzu bozdular. Neymiş Emre'nin Fener'li olduğunu o zamanlar biliyormuş. Neden söylemedin bize kaptan, içimizde yılan beslettin. Ne malum şampiyonluğu bilerek satmadığı, ne malum, barajdayken Jhonson'a asist yapmadığı. Her bok beklenir bu heriften. Aziz sadece ve belkide sırf bu maç için transfer etmiş olamazmı. Yen Galatasaray'ı yat aşağıya sonra. Bizi 6-0 yendikleri sezon 7. bitirdiler kimin umurunda.

Hocayı bu maç konuşmayacağım. Futbolcu hatalarına da bir şey diyeceğim yok. Bu kadro o kadroyla nerde oynarsa oynasın Galatasaray yener. Bunlarda gelir geçer üzülmeyin. Ben bir tek şey istiyorum. Profosyonelliğe karşıyım. İlerde Galatasaray'a küfür edecek, satacak, Fenerbahçe'yle ya da Fenerbahçelilerle işi olacak futbolcu varsa içimizde, kim olursa olsun kadrodan atılsın. İnsana yıllar sonra keriz yerine konmak dokunuyor. İçinizde Emre Belezoğlu varsa siktirsin gitsin.

Atsan atılmaz, satsan satılmaz, uğruna ölümlere gidip geldiğimiz bu takım bizim. Vermeyiz ellere.