Sonrasında futboldan anlayan bir başbakan çıka geldi. Galatasaraylıydı ne hikmetse. Futbolla çok ilgilenmeye başladı. Ona yaranmak isteyenler sıradaydı, en alakasız Galatasaraylılar tribün amigosu olmuşlardı sanki. Mehmet Ağar, Işın Çelebi bu zamanda palazlandılar. Şaşılası bir şekilde Galatasaray yükseliyordu. Devlet mekanizması Galatasaray'ı özgür bıraktığından mı nedir, sınırlara sığmıyordu. Geliyordu sanki gelmekte olan Avrupa kupası.
Bir mucize daha oldu, Ecevit Türkiye Cumhuriyetine Başbakan oldu. Olacak şey değildi oldu, toptan anlamazdı, topu idare edebilecek birilerini memur yaptı. Galatasaray Avrupa Kupasını Atatürk Hava Limanına indirdi, yetmedi Şampiyonlar Şampiyonun yenip Dünyanın 1 numaralı takımı unvanını aldı. Aynı takım Dünya Kupasına denk geldi, başında hoca olsa Dünya Şampiyonu olması iş bile değildi.
Ecevit'i yoğun bakıma kaldırdılar, futboldan anlayan, hatta futbolcu biri Başbakan oldu. Başladı bir gece ay doğarken Sultan-ı Yegah'ın hazin hikayesi.
Direnebilirdik oysa, Faruk Süren'den sonra Cem Uzan Başkan olsaydı, şimdi Mecidiyeköy'de 100.000 kişilik büyük takım stadımız en az 3-5 daha Avrupa kupamız vardı. Bilemeyiz elbet, ilk onu kovdular, memleketi yoğun bakıma kaldırmaya ilk GALA'dan başladılar. Suçu çok büyüktü, Bursaspor'un Şampiyon olmakla işlediği suç neyse, GALA'nın Avrupa Şampiyonluğu suçu aynıydı, daha da ağırdı muhtemelen ki, 20 yıldır işkencelerdeyiz.
3F ci Başbakan Fenerliydi, çalsın Fado, başlasın Fiesta, perdeler açılsın, oynansın futbol adlı hisseli harikalar kumpanyası tiyatrosu. Başbakan koyu Fenerliydi, Genelkurmayda öyle. Emniyet Müdürü de. Hatta İstanbul patladığı zaman Emniyet Müdürü Fener maçına dışarı gitmişti. Fener'i kıpırdatmanın zamanıydı. Zengin biri Başkan oldu. Çok büyük stat yaptılar, Fiesta nasılmış İstanbul'a gelsinler de görsünlerdi. Formalar, star futbolcular, hakemler, ceza kurulları. Bütün iş Fener'i en önde yapmaktı. Haklıydılar. Galatasaray forması 1 milyon satılıyorsa Fener forması 20 milyon satılıyordu. İplikçi, boyacı, düğmeci, tezgahtar, televizyon decodercisi, gazetecisi, turizmcisi, lokantacısı, hokkabazı, oluşturulacak zift medyası maymunları..., aklına ne geliyorsa futbolda ki ekonominin amiral gemisi Fenerbahçe'ydi.
Her şey normaldi yani. Bu gün Feneri kollamayan adamı(Galatasaraylıyı bile) televizyona çıkarmazlar, gazeteci yapmazlar, hakem yapmazlar, gözlemci yapmazlar, daha açık futbolcu yapmazlar. Sıkıysa misal Kayseri Fenerin tekerine çomak soksun. Erciyes Dağını bile pastırma sucuk yaparlar. Bir taraftan akvaryum pis diye yırtınacağız, diğer taraftan pis akvaryumdaki temiz balığın çöpçü balığına yem edilmesine. Devran dönmediği sürece daha beter olacaksın. Görmek için gelecek tarihçisi olman gerekmiyor.
Kızmaca darılmaca yok. Global Kraliyet Kardinalizmi kim şampiyon olacak tespit etmişse hakeme, Vara yoğa kızmak şer cephesini eğlendirmekten başka bir işe yaramaz. Otur oturduğun yerde seyret akşam maçını. senin bildiğin futbol 11-16 kişinin 7 dönüm tarlada oynandığı ayak topu değil artık. Bir Galatasaray dirilişi, şahlanışı olmaz ise umudun ancak maç bazında kalacaktır. Başındaki adamların bu büyük donanmayla başa çıkacak ne aklı ne vizyonu ne parası var.
Ey büyük Gala Taraftarı, Ne yaparsan tribünlerde o da cezalı değilsen sen yapacaksın ve varsa eğer senin gibi düşünen bir kaç Galatasaraylı futbolcu, kulübede mi, cezalı tavanda mı, kovulmuş Bodrum'da balık mı tutuyor çağıracaksın Fatih Terim'i geçireceksin halayların başına onlar ağlayacak sen tribünde gırtlağını parçalayacaksın.
'' Cim Bom Bom'um Benim, Biricik Sevgilim. Söyle Senden Başka Kimim Var Benim''
Kimi Metin gibi sever gönülden, kimi Alpaslan'dır koşar peşinden. Aşkların en güzel çocukluk Aşkıdır.
ÇOCUKLUK AŞKIMSIN Galatasaray.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder