Her ramazan gelişinde vesvese başlardı bizim takımda. Başta Hakan Şükür hocanın derdine düşerdik. Gol atamaz, koşamaz, kötü oynardı oruca bağlardık. Ramazanda Milli maç olsa diye dua ederdik biz. Bir maçı atlatalım diye. Fikstür çok önemliydi, ramazanda zayıf takımlarla oynasak, en az puan kaybıyla atlatsak hesabı yapardık. Maçtan sonra teravih namazı, Hakan Şükür semalla hülümen hamidi der selam verirdi. Solunda Hakan Ünsal, sağında Arif Erdem. Ne hoş ramazan sohbedi ederlerdi, Ergün Penbe, Cihan, Orhan Ak. Çok daha gerilere git, Emre Belözoğlu, Okan Buruk. Tek başına takım değil cemaattik mübarek.
Şimdiki takıma bakıyorum da, biz bitmişiz. Takımın çoğu yabancı futbolcu. Yerliler Türkçe bilmiyor. Cemaata bak, Aykut, Volkan, Serkan, Barış, Hakan Balta, Ümit Karan, Ferdi,Alpaslan.... Hangi cami kabul eder.
Bir tek Sabri kaldı cemati müslümünden. O da sakat, ramazanı yatakta atlatıyor. Ramazan sendromunu atlattık. Hey gidi eski ramazanlar, hey gidi eski mübarek takım.
1 yorum:
Abi yanlış anlama bu kadar güleceğimi düşünemezdim:
''Cemaate bak; Aykut, Volkan, Serkan, Barış, Hakan Balta, Ümit Karan, Ferdi,Alpaslan.... Hangi cami kabul eder.''
Çok yaşa abi.
Yorum Gönder