adam Sandıklarımız;Erman Toroğlu

Önce hakkını verelim, zamanın en büyük hakemiydi. Diğeri Ahmet Çakar'dı. Harbiden bi boktular hakemliklerinde. Taraftarlar, yöneticiler, futbolcular kararlarını pek eleştirmezlerdi. Onların hakemliği zamanında hakem yorumcusu maymunlar türemediği için belki işleri kolaydı. Kısaca hakemliklerine hepimiz güvenir, bizim maçımızı yönetmelerini isterdik.

Ancak gel gelelim biz hakemliğini yazmıyoruz burada. Biz Ermaen Toroğlu'nun gündemine takığız. Her seferinde eskiden futbolcu olduğunu başımıza kakar. Ben hatırlıyorum, Türk futbol tarihinin gelmiş geçmiş en kazma, en kasap bekiydi. Gözünü budaktan sakınmaz, acımasız, pislik bir futbolcuydu. Her maç birinin elini ayağına verirdi. Oynadığı sezonlar, Ankaragücü tarihinin en büyük olduğu sezonlardı. 3 sezon örnek vereceğim, sırasıyla 4. 5. 6. oldular. Lig şampiyonu sırasıyla 30 maçta, 34, 47, 43 gol atarak şampiyon olmuştu.

Analiz yaparsak, 3 sezonda Şampiyon, maç başı 1.37 gol ortalamasıyla oynamış. Ve Erman Toroğlu kazmasının bu 3 sezonda golü yok. Bırak golü santrayı geçmemiş. Bu basit istatistikten sonra meseleye geliyorum. Erman Toroğlu, Arda'nın serbest vuruştan Mustafa Sarp'a attırdığı golü yorumlamış. Böyle defans olurmuymuş, adam bom boşmuş. Ligin başı, 40 derece sıcak, kimse kimseyi tanımıyor, son saniyeye kadar maç kopmamış, 3-2 bitmiş maç. Güruh maçı eleştiriyor bu kadar çok gol olduğu için, kalecileri defansçıları yerin dibine sokuyor. Haklı kendisinin zamanında, Ankaragücü çok az gol yemiş, çok az da gol atmış ama olsun. Mesele gol yememekte. Bunlara kalsa maçın iyisi 0-0 biten maç. Daha doğrusu pozisyonsuz maç.

Hagi'nin futbolu bırakmasının müsebbibidir kendisi. Kazma olduğu için teknik futbolcuları hiç sevmez. Heleki sivrilmiş, taraftarın gözbebeği olmuş futbolcuya garezi vardır. En ufak bir açığını görmesin saldırır. Her şeyi en iyi kendisi bilir. Pozisyonun içindeki futbolcu bile emin olmaz da akşam Erman Hoca'yı dinleyelim der. Hıyardan iyi anlar. Futbolun güzel olan yanını anlamaz da, çirkin yanını çok iyi bilir. İyi bir maç yönetmiş hakeme saldırmak için kırk dereden su getirir. Tribünlerde küfür yerken zevk alır. Neticede bi bok değildir, yıllardır seyrettiğime, dinlediğimi yanarım. Benim için yok hükmündedir. Şansal A ile kurduğu tezgahla hepimizi dolandırmaktadırlar. Seyretmeyin, seyrettirmeyin, bi bok sanmayın.

adam Sandıklarımız;Ahmet Çakar

Bu adamları yıllardır bi bok sanıp, acaba ne dediler diye merakla dinledik, seyrettik. Peşin söyleyeyim iyi hakemdi, güvenirdim. Ben kurtuldum seyretmiyorum hiç birini. Maçı, Galatasaray'ı bizden daha iyi kimse yorumlayamaz, hiç kimsenin yorumuna ihtiyacımız yok. Ben bir anımla başlayayım, yoğun istek üzerine bi bok sandıklarımıza ilave edeceğimiz Ahmet Çakar'la ilgili.

Efsane olduğumuz sezon, Milano'daki maça Milliyet ekibiyle birlikte gittim. Bilgin Gökberk-ki o da bi boktur o zamanlar İtalya'ya gidenlere rehberlik ediyordu- rehberimizdi, uçaktan aldı bizi. Ahmet Çakar, Doğan Koloğlu, Halil Özer(Fenerlidir) birlikteydik. Tanıştık o zamanlar biz de bi boktuk, aralarına aldılar. Yoğun Galatasaray bilgim ilgilerini çekti. Maçtan bir gün önce Aslan Galatasaray, yenersin Galatasaray diye yalandan yazanlar yemekte hezimetine iddiaya girdiler. Hepsinin ağzı kulaklarındaydı olası bir hezimete şahit olacakları için.

Galatasaray 2-0 dan durumu 2-1 e getirdi ve koskoca Milan'a son 20 dakikada kan kusturdu. Nitekim Ali Sami Yen'deki rövanşta eleyip şovun dışında bırakmıştık. İşte bu adamlar alınan sonuçtan memnun değillerdi. Yenildik ama hezimet olmadı, aslan gibi kafa kafaya bir maç oldu. Ertesi günü Fatih Terim'e şikayet edip Halil Özer'e sopa attırdım sokaklarda.

Bunlar her ne iyi ise onların düşmanıdır. Ekranlarda Arda ile Messi'yi kıyaslamış, Arda ne ki demiş. Seyretmedim, demiştir. Türkiye liginin en büyük en kıymetli futbolcusunu küçümsemiştir. Ulan bi bok sandığımız herif, beğenmediğin Arda'nın oynadığı maçları yorumlayarak cebine para indirmiyormusun? Adın doktormuş ne doktorusun, git Messi'nin oynadığı ligi yorumlasana. Ortalama bir fikirin tersini söyleyerek prim, reyting ne demekse para kazanıyorsunuz. Arda çalım atsa o çalım yenirmi, şut çekse o golü kurtaramayan kaleci kaleci mi? Dünya'da eşi benzeri olmayan şekilde sarı kart görüyor, en ufak bir eleştirisi yok. Aslında sarı kartı Arda görmese bu kez hakeme giydirecek. Maçtan sonra Arda, özür için hakemle konuşuyor, yeni bir şey icat etmiş gibi yaygara koparıp Arda'ya ceza aldırmaya çalışıyor. Arda ceza alıp oynamasa eline bir şey geçecek şerefsizlerin.

Piskopat olduğunu kendisi defalarca deklere etmiştir. Konuşurken sayar, 1,2,3... Söylediği, öngördüğü hiç bir şeyde isabet kaydedememiş olduğu halde bokunda boncuk varmış gibi o televizyon bu televizyon 1 ay bile işsiz kalmaz. Cimridir, bir hesabı bile ödeyememiştir.

Aslında bu sayfalarda adının geçmesi bile lükstür. Ben hiç adam yerine koymam, ne yazdıklarını okurum, ne de televizyondan takip ederim. Ancak haber aldık ki Arda'ya sarkmış. Arda Avrupa'dan bir takıma niye gitmiyormuş. Niye gitsin kardeşim, gidenleri gördük oynadıkları takımlar küme düştüler. Ahmet Çakar'ın beğenmediği lige geri dönmek için anüs yalıyorlar.

Bu haftaki maçta büyük Galatasaray taraftarı kendisini minnetle anacaktır. Kimsenin şüphesi olmasın. Geçen yıllarda da bok atmıştı Arda'ya, ancak bu kez durum farklı. Arda koskoca Galatasaray'ın kaptanıdır. Gereken cevap verilecektir. Biz önceden antrenman yapalım dedik.

Kendi kendimize söz vermiştik, küfür edilmeyecek diye. Ne olursa olsun ben sözümde duracağım. Bu adamlara küfür etmeye bile değmez. Bi bok sandığımız Ahmet Çakar'ın dahil olduğu güruha küfür yok.

Seni Gördüğüm Zaman

Ajax'da oynarken sevmiştim seni Surinam'lı. Defansın önünde ilk topa basanlara ön libero demiyorlardı o zamanlar. Yerel dilde hamaldı adınız. Kıvırcık saçlarınla, bütün toplara saldırırdın. Gullit'le Van Basten'le bir efsane olacağınız ta o zamanlar belliydi. Dünya'daki en sevdiğim Milli Takım'(Bizim ki hariç tabi)da, portakal renklerde oynarken, hayranlığım daha da arttı.

Sonra 3ünüz, 3 sac ayağı Milan'da buluştunuz. Büyülü, karizmatik takımı büyüttünüz. Ve futbol tarihine adınızı irfanla, sevgiyle, saygıyla yazdınız. Biz uzaktan sevenleriniz, sizi büyük Ajax'ı, Hollanda Milli Takımını, Milan'ı tuttuk yıllarca sizin sayenizde.

Ötekilerin izini kaybettik Surinam'lı. Bir de baktık yıllar sonra genç yaşında Hollanda Ulus Takımının başındasın. Duyduklarımız doğruysa Neeskens'ide yanına yardımcı almışsın. En az senin kadar sevilen, belki de senden daha iyi(2 Dünya Kupası finalinde oynadı), senden büyük birini hiç bir kaygı gütmeden, o büyük futbolcunun da riskini taşıyarak soyunmuşsun Avrupa Şampiyonası finallerine.

Senin başında olduğun takıma biz hiç kafa yormadan bahisler oynadık. Fallar baktık, şampiyonluk verdik. Öngörülerimiz doğru çıkmış, o muhteşem takıma en muhteşem futbolu oynatıyordun. Maçlar ilerledikçe bütün göstergeler, seni şampiyon ilan ediyordu. O uğursuz maçta penaltıları kaçırmasaydınız uzatmalara gitmeden eleyecektiniz İtalya'yı. Hadi gitti, penaltılara kalındı, adaşın De Boer maçta kaçırdığını, seride de kaçırdı. Hiç kimse sana bir şey demeyecekti, sen kayboldun usta.

Barça tarihini yazanlardan biri de, senin ustan Büyük Cruyff'du. Sen belki evde otururken, Cruyff'un telefonu çaldı. La Porta, Barça Başkanı olmuş ustasından bir usta istiyordu. Surinam'lıyı alın, ne derse yapın dedi Sarı Fare. Ve manganı toparlayıp Katalanya'ya uçtunuz. Uçuş ne uçuştu, sizinle birlikte uçuşan Barça, Kral takımı Real Madrid'i gözden gönülden düşürüyordu. ve Dünya futbolseverleri her zamanki gibi mazlumdan, iyi oynayandan, delikanlıdan, arkadaştan yana çıkıyordu.

Surinam'lı; Bana Galatasaray'ın başına bir Hoca seç deselerdi, inan ilk senin ismini yazardım. Gelmeyeceğini bile bile yine de seni isterdim. Futbol taraftarlığımın tarihi, Galatasaray Hoca'larıyla dalaşmayla geçti. İçlerinden en kralıyla bile dalaştım. Avrupa şampiyonu olan takımın Hocasına bile giydirdim. Aradığım başka bir şeydi benim. Ne kupalar, ne oynanan futbol, bunlar gelip geçici şeylerdi. Adamlık aradık belki, bizim tarif edemediğimiz adamlık. Duruş, güven, her an bir şeyler yapabilme ihtimali, teslim olmayış, hüzün, sevinç.

Takımı çalıştırma, maça çıkarma, maçı yönetme. Adam oyuna sokma, adamı oyundan çıkarma. Ne dersen de işte açıklayamayacağım bir karizma. Geçen sene Kewell'in yerine Yaser, bu sene Kewell'in yerine Aydın. her ikisinde de Kewell'in suratına bakın girerken, çıkarken. Bu büyük futbolcunun, büyük hocasına hayranlığının resmidir.

Tam maç taraftarlığını bıraktığım sezon, hiç beklemediğim bir anda ve hala inanamadığım şekliyle Sevgili Galatasaray'ımızın kulübesinden kumanda ediyorsun. Ve ben seni ne zaman görsem, sonra sahaya baksam Barcelano'yu seyrediyorum zannediyorum. Ve sanki maçın her hangi bir dakikasında çekip gidecekmişsin diye korkuyorum. İlk Galatasaray yenilgisinde, merak etme sehpaya çıkaran maymunlar olacaktır seni. Aman onları ciddiye alma, onlar bu ülkenin sülükleridir. İyi ve güzel ne varsa onların düşmanıdır. Ve maalesef baş edilemeyecek kadar çokturlar.

Biz azız Surinam'lı. Tabela umurumda değil, ben hayallerimi yaşıyorum seninle. 2 maça çıktım, ikisinde de çoğu zaman uzaktan, karşıdan seni seyrettim. Gollerde seni aradım, televizyonda kulübeden fırlarken sana baktım. Artık sana bakmak için istiyorum Galatasaray'ın gol atmasını. İlk defa bir Galatasaray hocasına, ikinci defa bir Galatasaray futbolcusuna sevdalandım. Futbol, borsaya, bankaya, kasaya kayarken ben pılı pırtıyı toplayacaktım ki Hagi'ye rastladım. Bir 5 sene beni oksijen çadırında yaşattı sevgili Hagi. Gittikten sonra, yeni bir Hagi hayaliyle hayata tutundum, bekle dedim kendi kendime biri mutlaka gelecek. Geldi Surinam'lı, hemde ne geldi. Metin Oktay'ıda diriltip çıktı sahalara. İş bilmeyen Hocalar'la bile Türkiye'nin en büyük futbolcusu oldu. Seninle Dünya'nın en büyüğü ilan edilmek için gün sayıyor. Siz ikiniz Surinam'lı, sen ve Arda Turan bana serum bağladınız. Ölmek üzere olan Galatasaray Taraftarlığı seumunu.

Surinam'lı; Seni gördüğüm zaman, ilk maçlara gitmeye başladığım çocukluk günlerime dönüyorum. Seni gördüğüm zaman canım bedenimden çekiliyor. Haberin var mı? tribünlerine bahar geldi Galatasaray'ımızın. cehennemler kudursa ölümüne peşindeyiz.

Kaptan'ın Açılışı; G. Antep 2- Galatasaray 3

Maç saati belli olduğundan beri kaygılıydık. Çok sıcak bir havada oynanacak olması, daha önceki olaylar ve iki gün önce İspanya'dan gelen ölüm olayı bu maç öncesi bizi haklı olarak korkuttu. Neyse ki, Keita'nın darbeye bağlı yere yığılması dışında önemli bir şey olmadı.

Bu yıl Galatasaray nerde oynarsa oynasın, o şehrin stadı dolu olacak, ve o şehirdeki Galatasaray'lılar her zamankinden daha fazla yer işgal edecekler tribünlerde.

Hazırlık maçları bittikten sonra gözümüz ciddi maçlardaydı. Maçtan endişe duyanımız da yoktu sanırım. Milli takım defansı, Galatasaray defansı olarak görev başındaydı. Sabri yaptırdığı penaltı dışında ortalamasının üstünde oynadı. Bu Sabri'de bizim göremediğimiz bir şey var, hangi hoca gelirse gelsin aradan sıyrılıp banko oynuyor. Ne var ki henüz orta yapmasını öğrenemedi. Sol tarafta Balta, kötü oynadığı zaman çekilmiyor. Hücumda oyuna katkısı yoktu. Servet ve Gökhan bildiğimiz futbollarını oynadılar. Normal zamanlarda havadan sektirmezler, ancak yerden her maç kalemizde tehlike göreceğiz. Kaleci Leo, yediği golde muhteşem bir uçuş yaptı. Bu uçuşu yapan adam, kolay kolay gol yemez. Ancak böyle, çatala falan takılırsa da kader utansın.

Gaziantepspor bu ligin her zaman ciddi takımıdır. Ve bu sene Sivasspor'un yerini alacaktır. her topa bastılar, maçın sonlarına doğru yorulana kadar hemen hemen top göstermediler. Bizim ustalar, çıkacak delik bulduklarında çalışılmış, bilerek atak yaptılar. Atılan gollerin hepsi antrenmanda yapılmış gol izlenimini verdi. Mustafa Sarp, benim beklediğimden daha iyi futbol oynadı. Bana göre maçın adamı bir gol atıp 2 gol attıran büyük Kaptan değil de Ayhan'dı. Bu sıcakta, belki de en çok koşan futbolcuydu. Her topa ilk basandı, asistçi Arda'ya asist yaptı eski Kaptan. Heleki son golde gelişigüzel çıkarmak varken, topu düzeltip, Arda'ya aktarması golü hazırladı.

Nonda burunu geçirdiğinde maç bitti sandık. Sabri'nin sakarlığını düşünmedik. Bodoslama girerek gereksiz penaltı yaptırdı ve maçın sonlarındaki Galatasaray şovunu engelledi. Maç koptuktan sonra Galatasaray'ın futboluna doyum olmayacak.

Aydın için birşey yazsak mı? Acaba senede bir maç mı istatistiği? 3 gün önce muhteşem oynayan, istim üzerindeki bir gençten doğrusu bu maçta müthiş bir futbol bekliyordum.

Ligin ilk maçı, büyük bir şehrin her zaman bela takımı. Ligin en zor deplasmanı, bütün takımlar şampiyonluğa oynuyorlar, bütün takımların puanı aynı. Her babayiğit takımın harcı değildir bugün bu sahadan 3 golle galip çıkmak. Beklenen büyük takım refleksi sahadaydı. Galatasaray bir an bile tabelaya yatmadı. Hiç bir takım bu maç son dakikalarda 3-2 ye gelmişken hücumu düşünmez. Tabeladan, galibiyetten daha önemli şeyler bunlar.

Arda Turan'ı bir maçtan sonra zengin bir Arap, Rus kaçırırsa hiç biriniz şaşırmayın. Bence hepimiz Arda'nın korumalığını yapalım. Bu nasıl bir futbolculukturi bu nasıl adamlıktır. Rakip takım futbolcularının bile sevdiği, saygı gösterdiği bayrak adam bizim takımda.

Surinam'lıya selam, ekibine selam. Bu sıcaktan gelen 3 puanın keyfini yaşayalım. Aman arada milli maçta bir sakatlık falan yaşanmasın. Rahat uyuyun, takım her maç üstüne koyarak büyüyecektir.

Yeni Ali Sami Yen

Not; Bize bu stadı geri verin.

2 dandik, Avrupa'lı olmayan takımla Avrupa Kupası maçı oynadık mabette. İkiside tıklım tıklımdı. Yöneticilerimiz çok mutlu olmuşlardır elbette. Ama ben memnun değilim. Ben de hiç bir şeyden memnun olmayan adam olarak nam saldım belki ama, bazı tesbitlerim var. Açıklamakta yarar görüyorum.

Bir kere Ali Sami Yen Stadı yenilik altında değişime uğramakta. Alışacağız bunlara. Aslantepe'ye geçişimiz öyle söyledikleri gibi seneye olmayacak. Yeni bir inşaat firması başlasa bile, sorunlar devam edecek. Eski firmanın alacakları, mahkemeler, yürütmeyi durdurma, kredi bulamama, bir sürü sebep. Yapılamaz diyeceğim ama pek bilmediğim konuda yorum yapmak istemiyorum. defalarca kontröle gittim bölgeyi, stad maç oynanacak duruma gelse, alt yapısı bitmeyecek. çevre yolları, bağlantılar, metro istasyonu. Maça gitmek gelmek tam bir eziyet olacak. Ellerine yüzlerine bulaştırdılar bu işi de sanırım. Stadı Galatasaray kendi yapsa daha iyi. Hazır müşteri hazır finansman, 3 senelik kombine hasılatı o stadın bilmemnesine bile koyar.

Biz dönelim baba yadigarı gecekondumuza. Tartışma yok, dünyanın en pahalı maç seyredilen stadı Ali Sami Yen'dir. Bu kadar kötü hizmete bu kadar para alınan başka bir mekan olamaz. Adam skorbord yaptım diye övünüyor. Yaptıktan sonra tribüne çıkıp nasıl görünüyor diye bir baksa, o skorbordu oraya yaptığı için adam ise istifa eder. Kapalının hiç bir noktasından görünmüyor. Alpaslan Tribününün zaten arkasında, en yoğun tribün olan oradan da kimse göremiyor. Görünse görünse numaralıdan net görünüyordur. Orada oturanların çoğu da maçın skoruyla falan ilgilenmezler. Dikkat ettim geçen gece 80. dakikada numaralının yarısı boşaldı.

Kapalı tribünün önüne Volkan magandası yüzünden kalın cam korkuluk yapıldı. Camlardaki pis yapışkanlı bantları bile temizlememişler. İlk 3 sırada yerinde oturmaya kalksan maçı sanki televizyondan izliyormuşun gibi geliyor. Temizlenmemiş, pis pencereden manzara seyretmek gibi bir şey. Koltuklara koltuk demek için bilirkişi lazım. Pis, oturduğun zaman pantalonu kuru temizlemeye göndermen gerek. Pas, is içine işliyor. Daha 2. maç çoğu kırık. Koltuk dedikleri 5. sınıf plastik materyalin bir birleriyle uyumu yok. Biri başka, biri başka, ne bulursa vidalamışlar.

Kapalı'da cam paravan olduğu için yıllardır, iyi tribüncülerin çıktığı betona çıkma şansı kalmadı. Ne bayrak, ne flama, ne bir yazı flaması asılabiliyor. Kareografi yapmanın imkanı yok. 3 kuruş fazla kazanacağım diye, bağırtıcıları kale arkasına göndermişler. Korkarım orası da orijinalliğini bozacak. Aklı başında, bilgili, okumuş çocukların takıldığı tribünlerde bu sene çok kavga çıkar. Seneye onları yeni açıkta görürüz. Tribün bütünlüğü yok, tezahüratlar çok kötü, uygunsuz, alakasız. Renk cümbüşü olmuş, her renk, her model forma, Çoğu hala formasız. O kadar para verip maça geliyorlar, bir forma alamamışlar. 30 sene öncesi gibi pantalon üstüne gömlek hırbo kıyafetiyle maça geliyor. Alakası yok, ne tezahürat yapıyor, ne gole seviniyor, maç kaç kaç desen haberi yok. Futbolcuların çoğunu tanımaz, böylesi niye maça gelir anlaşılır değil.

Eski açığın arkasında bir kale daha var, dikkati celp olanınız var mı? O kale niye orada durur senelerdir merak eder dururum. Hangi stadyumda var yedek kale. Geçen sene tam kalenin arkasındaydı, bu sene biraz kenara taşımışlar, her halde yanlışlıkla Sabri o kaleye şut çeker diye kenara almışlar.

Yeni açığa loca yapmışlar, açık locası; kulağa bir tırmalama sesi gibi geliyor. Alt tarafta maç seyretmeyen bilmez. Dışardan güzel gibi görünür, eskiden en kötü yerdi. Tavanı basık, Hidayet Türkoğlu maçı ayakta seyredemez. Bir kaç sıra hariç saha görünmez. Reklam tabelalarının yüksekliği yüzünden, korneri, taç çizgisini, kale çizgisini göremezsin. Çıkış tüneli garabeti önünde, tribünün tam ortasında. Olimpiyat Stadında kombine almıştım, yerim tam kulübenin arkasına gelmişti. Bereket kimse maça gelmedi de istediğim yere oturmuştum. Çürük diş gibi bir kaç sıra var. Bakalım kimler orada maç seyredecek. Yakında polis tribünü olur. Nitekim Kapalı alta kimse para verip gitmiyor. Yarı paraya düşürdüler yine de satamıyorlar. Satamazlar, ne güzeldi oysa evelki sene. İki tribün katı arasında bir tribünlük set yapılmış. Alttakiler ne tezahürat yapılıyor duymuyorlar bile. Uzaktan, televizyondan ne kötü görünüyordur.

Çocukluğumuzda hesap yapardık, kerkenez alırdık, stadyumda. Tribünlerde tavaf eder hayal kurardık. İnanın bizim hayallerimizin yanına bile yaklaşamadılar. Ali Sami Yen'in, İnönü gibi zemini indirelecek. Tribünler tek kat olacak, taraftar bölünmüşlüğü ortadan kalkacak. Bir keresinde İnönü Stadında 19 Mayıs törenleri için kapalı tribünün katları arasına iki sıra portatif tribün koymuşlardı. Bizim maça denk gelmişti, bölünme olmayan tribünün seyrine doyum olmuyordu.

Şu an Ali Sami Yen'in takım için en coşku verecek tribünü Alpaslan Tribünüdür. O tribünün de en güzel yeri, kapalıyla beraber kombine tezahürat yapılacak yeri en iğrenç bir kaplamayla misafirlere ayrılmış. Oraya gidenlere acımak lazım. Her iki yan pis, saydam bir paravanla kapatılmış, her iki kaleyi birden görmek olanaksızlaştırılmıştır. Tamam biz de Fener Stadında aynı muameledeyiz ancak, biz ne onlardan, kötüden örnek olur mu? Tribünlerin en güzel yeri bomboş bir görüntü kirliliği oluşturuyor. Acilen oradan rakip taraftarı çıkarmamız lazım. Gitsinler numaralıya otursunlar, ancak bizim en ateşli taraftarımızı tam ortadan bölmesinler.

Kapalıdan maç seyredenler, önümüzdeki maç tavana baksınlar. Sıvalar dökülmüş, çürüyen paslı demirler gözüküyor. En ufak bir sallantıda çatı düşecek gibi. Marshall'in kendi tarih olmuş, yazısı hala duruyor. Bir Nonda'yı da almayıp, o parayıda bize harcasanız olmaz. Biz keriziz, sidik göllü tuvaletli, pis kırık plastik oturaklı tribünlere geliriz nasıl olsa.

Bu gördüklerimiz, aşağıda kim bilir neler var. Gerçi ben oraları da gördüm, soyunma odası tavanları pis su boruları, teneke kapılar, soyunma odasından tünele kadar 3 günlük yol. Sen kalk Dünya'nın en büyük hocalarından birini getir, burası bizim ev diye ağırla. İddiaya girerim, önce stadyumu gezseler, buraya ne bir büyük futbolcu, ne bir büyük hoca gelir.

Benden bu kadar, ben çok kahrını çektim bu stadın. Bu stad yeni Ali Sami Yen Stadıdır. Biz en eski, en beter hallerini de gördüğümüzden ahkam kesebiliriz. İnanın daha kötü. Taraftarı müşteri görmece, adam yerine koymamaca, çapulcu muamelesi yapmaca devam ediyor. Göz görmeyince gönül katlanıyor. Ne stadlar gördüğüm için, mukayese yapıyorum. Bu büyük camiaya, bu büyük takıma bu stad yakışmıyor. 10 sene daha yeni stadyuma geçmemeye razıyım. Şu stad bir bilenin elinde olsa, kimse yeni yere geçmek dahi istemez.

Benim bu sene taraftarlığım, Surinam'lıyı ve Arda Turan'ı seyretmekle sınırlıdır. Yoruldum, her maça gidip, hatta el verirse antrenmalara bile gidip doya doya onları seyretmek ve bir büyük şampiyonlukla noktalamak istiyorum. Çok sıkıldım bu işlerden artık. Tugay bile taraftarı yaraladıktan sonra, her şey boş.

Rekor Maçının Ardından

3. dalyayı yaptı Keita. Bizden büyük(cüzdan hesabıyla) rakip 191 gol atabilmiş. Bizim 300. gol gümbürtüye gitti, basında ilgi çekmedi. Çoğu Galatasaray'lının bile haberi yok. Gerekte yok zaten, ne olacak ki, yarın 400. 500. goller atılacak. Ama göreceksiniz Fener'in 200. golü nasıl bir yankı yapacak boyalı, yalama, spor medyasında.

Bir başka rekor da kırıldı dün itibariyle. Galatasaray'ın galibiyeti, Yenilgisinden fazla. Bir kaç sene öncesine kadar zaten fazlaydı, ama son senelerde bu ünvanı kaybetmiştik. Bundan sonra geriye düşme olmaz, fark açılır ve 400. golü beklemek içinde 10 sene saymayız.

Rekor sayıda seyirci izledi maçı. En basitinden Bülent Korkmaz'la devam etseydik, şu düzey maçı seyredecek taraftar sayısı 3.000i geçmezdi. Yeni açığın alt tarafını uzun yıllardır dolu görmemiştim. Bu demektir ki, Galatasaray'ın kupa maçı dahil bu sene maçları tıklım tıklım stadyumda oynanacak. Bir nevi taraftar idmanına çıkıyoruz bu sene. Tribünlere sığmayan taraftar, zincirden boşanmışçasına koşacaklar Aslantepe'ye.

Maç ne kadar önemsiz olsa da bir rekora daha şahit olduk. 6-0 dan önceki tabelada da vardık evelallah. Neushatel maçında 5 tane geçirdiğimiz maçı daha dün seyretmiştik.

Taraftarın çokluğu bir tarafa, söyleyeceklerimiz var. Kapalı tribün bağırıyor, yarısı Harry Kewell, yarısı Emre Güngör. Aynı melodiyle çağrılan sese hamle yapan yok. Futbolcu emin olmadan gelmiyor, birde bağıracaksak tam bağıralım. Öyle 300-500 kişinin bağırmasıyla da gelmesin kimse önümüze. Bu sene Kapalı tayfası, eski açığa taşındı. ''bağırsana lan''cılardan kurtulduk. Tribünlerin önüne cam konunca, betona çıkma şansı kalmayan, maç seyretmeyen taraftar profili artık görülmüyor. Bu seferde tezahürat bütünlüğü yok, kapalının yarısı bağırmıyor. Belki maçın çapı düşüktü, taraftara pek gerek yoktu, İlk lig maçında belli olur. Benim görüşüm çok kötü bir tribünün bizleri beklediğidir. Profesyonel bağırtıcıların yerine gençlerin geçmesi, tezahürat bütünlüğünü tesis etmesi gerekir. Haydi çocuklar biraz ortaya gelin, aynı tezahüratı bıktırana kadar söylemeyin. Dün neydi öyle, gürültü kirliliği, Nevizade her maç bir defa maçın sonlarına doğru söylensin. Birde şu Avrupa maçlarında söylenen ''dağ başı''. Ayağa düşürmeyin o kutsal gaz marşını. Dağ başını duman almış, geriye düştüğümüzde, oyunu forselediğimizde, başımızın dertte olduğu zaman söylenecek bir marştır.

Mor formalara alışacağız, hele ki bir kaç maç bu formayla fark atalım, bu kez uğuruna inanmaya başlar hiç çıkarmayız. Atılan gollere futbolcular tarftardan daha çok sevindiler. Yığınla futbolcu varken, ilk 11 e girmek büyük meseleyken takımda yardımlaşma uzun yıllardan beri görmediğimiz düzeydeydi. Hiç bir futbolcunun kaygısı yok, ben atayım, ben kendimi göstereyim diye öne çıkan yok.

Belki kimsenin dikkatini çekmemiştir, dünkü maçta Arda Turan'a bir kez daha hayran oldum. Sahadan çıkarken, Ayhan çaprazdaydı. Bantı çıkardı, o surada yanına Barış geldi. Bantı istedi, Ayhan'a vermek üzere. Arda Turan vermedi, gitti, kendisi taktı ve sonra oyundan çıktı. Sonradan televizyondan gördük, son golde de lüverden ilk fırlayan oydu. Her maç acaba Arda ne yapacak diye bile maça gidilir. Arda Turan gibi, futbolcu olur, olabilir, ancak Arda Turan gibi bir Galatasaray Kaptanı 100 yılda bir gelir. Arda'yla beraber büyüyenler, yaşlananlar, bizim gibi son demlerini yaşayanlar ne kadar övünseler azdır. Sipsi'dir, adamdır, Galatasaray'lıyım demeye çekinenlere duyurulur.

Bu gün son olarak şunları yazalım. Bir Estonya takımı çıkmış. Avrupa'ya çıkamadık henüz. Bi 10 luk ta bunları yapıp, başka rekorlara yelken açalım. Ve Gaziantep maçını bekleyelim.

Ayıp Be! Galatasaray 6-Netonya 0

Ali Sami Bey'lerin, Hasnun Galip'lerin, Metin'lerin ecdadıyız. Ta Galat'lardan geliyoruz tarihlerin yadıyız. Mor forma bu anlama geliyor bu yıl. Biraz tuhaf olduk, ancak gözümüz alıştı. Ve nihayet hazırlık maçları angaryası bitti. Şu peşin belli oldu ki, Ali Sami Yen'de takım antrenman bile yapsa tıklım tıklım olacak. Geçen yıllarda sadece Fener maçında dolu görebildiğimiz yeni açık alt bile doluydu. Yeni açığın kapalıyla birleştiği köşeye bir şeyler yapmışlar, daha doğrusu yapıyorlar. Belki de Dünya'nın en iğrenç lüks tribünü olur orası. Bana bedava koltuk verseler oraya gitmem.

Maç olmasına maç da, takım demeye dilim varmıyor. Böyle takımları her maç 5 lik 6 lık yapacaksın, birde dövüp göndereceksin. Yuh ulan 5-0 olmuş yatıyorlar, kaleci topu oyuna geç sokuyor. Doğru yapıyor aslında, ateş düştüğü yeri yakar, hezimetler kalecilerle hatırlanır. 5 yeterdi, bizimkilerde ayıp ettiler, gol atamayan Manda Yiyicisi'nin eline düştüler bu garibanlar. Gariban dediğim futbol garibanı.

Top kaptana değmeden durum 2-0 oldu. Galatasaray kaptanı seyredecek değildi ya, kornerlerden attıracağı golleri sayacağız bu sene. Bu sene çok değişik şeyler seyredeceğiz, bir kere her maç bir futbolcu gündeme oturacak. Bu maç, feda edilmeye ramak kala Aydın'ın maçı oldu. 3 banko asist, bir asist öncesi pas ve Baros olsa asist rekoru kıracağı nice paslar.

Keita'ya merhaba dedik, golle beraber akrobasi seyrettik. Bence takla makla atmasın, bir düşse her tarafı kırılır. Linderoth sakatlanmadıysa, bu yıl ki büyük transfer sayabiliriz. Rakip çok zayıf ancak oyun önceden kurulmuş oyun. Belli oluyor, aşırı pas trafiğinde bir anda bir futbolcu bom boş kalıyor. Geriden oyun kuruluyor, Leo'dan Uğur'a geçen pasla, Uğur Aydın'a derin pas attı. Vitesi büyüten Aydın, Nonda'ya cillop gibi bir gol attırdı. Aynı şekilde kaleye çok rahat vuracağı topu Kewell, Nonda'ya indirdi. Takımda bencillik yok, dandik de olsa, 6. golde bile nasıl sevinildiğini gördük. Maçtan çok daha önemli olaydı bu. Barış Özbek'in attığı gollerde desibel düşüktü, insan golü çok sevilen futbolcunun atmasını istiyor. Nonda 3 gol attı ama benim için aynı, çok maçta ayağına top bile gelmeden maçı bitirir.

Emre'lere ne güzel yakıştı geri tarafımız. Emre Aşık bu takımın sembol futbolcusudur. İsterse bütün bir sezon oynamasın, son maça çıkar aynı oyununu oynasın göklerin hakimi. Uuuuuu'muz da yavaş yavaş sağ tarafta bıraktığı yerden cirit atmaya başlayacak. Bir ara kapalının önünde Aydın, Uğur, Arda paslaştılar, 10 yıldır birlikteler, ne mutlu onlara. Ve ne mutlu bizlere, bu kadar büyük transfer yaptık, yine de bir bakıyoruz sahada Galatasaray'lı çocuklar oynuyor.

Bu sene kesin eminim, Galatasaray'lı futbolseverler, futbola doyacaklar. Taraftarlar içinse çok coşkulu geçecek. Kaleciye top gelsin diye bekledik, bir kere alay eder gibi uzaktan şut çektiler o kadar.

Neyse çocuklar, neticede 300. golü atmak Keita'ya nasip oldu. Bu maçlar ne kadar kolay olursa olsun istatistik, puuan maçlarıdır. Bu maçta attığımız gollerle kazandığımız puan ilerdeki maçlarda işimize yarayacak.

Karşıdan Surinam'lıya ve ekibine bakmaya doyamıyorum. Bari bu sene futbola da doyayım. Maçın sonu mu? ayıp ettiniz çocuklar, bu kadar da atılmazki.

Beleş Kupa Baldan Tatlıdır

Cumhurbaşkanlığı kupası oynanırdı bu ülkede bir zamanlar. Lig Şampiyonu olan takım ile Kupa Şampiyonu olan takım bir angarya maçına çıkarlardı. Çoğuna Cumhurbaşkanı gelmezdi. Spordan futboldan anlayan Cumhurbaşkanı'na Atatürk'ten beri hasret kalmışız. Turgut Özal zamanında son ciddi Cumhurbaşkanlığı Kupası maçları oynandı. Süleymen Demirel topu bomba diye karakola teslim etmişti, Ahmet Necdet Sezer için futbolun kendisi bir angaryaydı. Ciddi adamın maçta ne işi vardı, şimdi kupa töreninde gülümsemesi gerekecekti falan. Abdullah Gül bir final maçının şeref tribünü ilişkisi, kelebekle at ilişkisi gibi bir şey olurdu. Neyseki ileriyi görenler, kupanın adını değiştirdiler de, Cumhurbaşkanları adlarına düzenlenen maça gitmekten kurtuldular. Nelerine gerekti gümüş zurna.

Ciddiyetini seneler geçtikçe kaybeden bu maçı, son yıllarda tekrar cazip hale getirdiler. Lig Şampiyonu takım, Kupa Şampiyonu olan takımla Almanya'da bir maç yapıyorlardı lig öncesi. Dışarda oynanan maç, ne olursa olsun angarya maçı olmaktan uzaktı. En azından yurt dışında yaşayanlar içinde taraftar sayısının sınanma maçıydı.

Almanya Futbol Federasyonu'nun , ''defolun kendi çöplüğünüzde oynayın, bize ne lan da, bu maçı bizim stadyumlarda oynayıp, bizim başımızı belaya sokuyorsunuz''raconu dolayısıyla, maç Dünya'nın en büyük kötü stadında oynandı. İddia ediyorum, peşin söylense, misal bu kupa seneye de bu stadyumda oynanacak dense hiç bir takım kupayıda, şampiyonluğu da istemez!

İşin içinde biz yoksak, üstelik Fenerbahçe varsa bizim için bu maçı seyretmek televizyonda Yalan Rüzgarı dizisini seyretmek gibi bir şey oldu. Kolerayla, veba arasında bir seçim yapıp, vebalı Dürüllü'lüden yana olduk. Hemen hemen tarafsız seyretmek bir başka oluyor. Maçın ilk yarısı beklediğimden de güzel geçti. Top her an bir kaleye girdi girecekti. Bazı medya maymunları böyle maçları beğenmemiş, eğer iki takımda iyi oynuyorsa, orta sahada oynayanlar çok kötüymüş onlara göre. neyse ki biz bize göreyi yazmak için buradayız. 300-500 kişiye de olsa altarnatif spor, futbol ve Galatasaray yazıları yazıyoruz.

Gök tanrı, bu kez Dürüllü'lüye yardım etmeyecekti anlaşıldı. Topları direkten döndü, dönmeyeni Volkan kurtardı. O ana kadar sahanın en kötüsü olan usta Alex, duran topun başındaydı. Bizim hazırlık maçlarında hazırlanamayanlardan bir futbolcunun bile yapmayacağı şeyi yaptı, Beşiktaş kazması. Hangi mantıkla çıktıysa, topun önüne atladı. Dedik yukardaki bu maçı seyrediyordu, cezayı kesti topu eline çarptırdı. Alex, Rüştü'yü otaban tarafına yollayıp, topu İnceburun tarafından ağlara yollayınca, o sıcakta artık maç bitmişti. Penaltıdan gol atmayı yetersiz bulan Alex, vatandaşlarına burada kral benim dercesine uçarak bir kafa daha gönderdi Rüştü'nün kaleye.

Maç bitiminde bir kupa verdiler Fenerbahçe'ye. Lig Şampiyonu ile Kupa Şampiyonu'nun oynadığı, kazananın Süper Kupa adındaki bir ödülü aldığı maç, böyle tecelli etti. Kupayı alan takım bu maçı oynama vasfını taşımıyordu maçtan önce. Maçtan sonra neyin şampiyonu olduğu belli olmadı, ama Süper Kupa şampiyonu olarak zabıtlara geçti. Ligi 4. bitir, kupayı yine alama, eğri doğrusuna gelsin, hiç istemediğin halde rakibin iki kupayı da alıp sana bu kupa için yol versin. Bu yolda da eğri doğruyla bir kere daha kombinasyona girsin ve sen kazan. Leşe, pardon beleşe konmanın merasimini izledik. Fener erdi muradına biz çıktık kerevetine.

Geçen sene uzandığımız ciğere mındar demiyoruz, kimse yanlış anlamasın. Ne kadar angarya da olsa iki şampiyon takımın oynadığı maçtır neticede. Fenerbahçe adına şansa alınmış bir kupadır bu anlamda. E beleş kupa baldan tatlıdır.

Küfür Etmek Yok

Santchiz'le, Kewell'le, Lincoln'le, Arda Turan'la, bir daha gelmez dediğimiz kadroyla ligi 5. bitirdik. Az daha Avrupa Ligi'ne bile giremeyecektik. Kıyısından tutunduk işte Avrupa'ya. Gerçi daha Edirne'den çıkamadan iki Avrupa Kupası maçı yaptık ama olsun. İleriye gitmek için geriye gitmekte varmış kaderde.

Bombalar patladı lig biter bitmez. En büyük bomba karizmatik antrenör takımıydı. Dünya'da daha önce Barcelona'nın başına gelmiş bir büyük olay, bizim başımıza gelmişti. Hala inanamıyorum, sanki ilk yenilgide, ilk pürüzde çekip gideceklermiş gibi bir evham var içimde. Ne güzel olurdu oysa, bizde yıllarca aynı büyük bir hocayla çalışsak. Misal bugün 10 yaşındaki çocukları, Surinam'lı sürse sahaya 10 yıl sonra.

Surinam'lı ve arkadaşları geldikten sonra, içimiz rahatladı. Önce kaleci geldi, daha doğrusu Leo'nun cismi indi Ali Sami Yen'e. Giden kalecimizin iyi mi kötü mü? olduğunu tartışamadık bile. Hemen eski maçlarını araştırdık, aklımıza yıllar önce bizden yediği golleri getirdiler. Sanki kaleci o maçtan sonra başka maça çıkmamış gibi. Yıllardır en büyük liglerden birinde kaleye geçmiş kaleci, hele ki Güney Amerika'lı Leo, kesin iyi kalecidir. Daha seyretmedik ancak, Aykut ve Orkun kardeşler gönül rahatlıyığla başka takım arayabilirler.

Peşinden Keita ve en sonunda Elano'nun inişiyle, kalkışa geçtik. En büyük futbolcu transferimiz ise Arda Turan oldu her sene olduğu gibi. Her yıl bir öncekine oranla daha da büyüyen futboluyla, Galatasaray'lı olan futbolseverleri çıldırtacak.

Toparlarsak, şu sıkıcı futbolsuz yaz günlerinde, yine de yazacak bir şeyler bulduk. Hemen hemen her gün yazı yazdık. bazen imbiklerle çektik yazacağımız şeyleri, bazen ekmeğimiz taştan çıkardık. Aynı yazı için, kiminden en büyük küfürleri, en büyük lanetleri yediğimiz de oldu, kiminden de en büyük övgülere de layık görüldük. Az da olsa sevenimiz var, çok da olsa sevmeyinimiz. Şikayetçi değiliz bu durumdan, biz azız, az olmakla, az la, az kişinin sevdiği, az kişinin gördüğü şeylerle övünüyoruz. Ve bu sütunlardaki ortak sevdamızın peşine düşmek için gün sayıyoruz. Bir hazırlık maçını, şimdide diğer hazırlık maçını sayarsak macera başladı bile.

Galatasaray sitesi bu resmi koymuş, bu sene küfür etmeyecekmişiz. Aynı şeyleri bir de ben yazayım dedim. Etmeyelim lan bu sene küfür ne çıkar. Hatta Fenerbahçe'ye bile etmeyelim küfür. Fenerbahçeli'yi bu sene yok sayalım. Bize ne kadar küfür ederlerse etsinle vakur duralım, duymamazlıktan gelelim. Küfür ederken bile olsa ağzımızdan Fener kelimesi çıkmasın. Çok işimiz var bu sene tribünlerde. Coşkulu, takıma katkı sağlayan tezahüratlar yapalım. Büyük maçlarda görsel şov hazırlayalım. Hepiniz formalı gelin maçlara. Deplasmanlara organize gidilsin, maçtan önce çok içmeyin, maça biraz erken girin.

Haydi çocukllar, şimdiden kolay gelsin işiniz. Bu sene küfür yok, seneye bakarız. Eğer pişman olursak söz ilk küfürü ben edeceğim.

Futbolu Sevdirenler; Lincoln!

Galatasaray Resmi Sitesi'nden transfer haberi geçtiğinde, milyonlarca Galatasaray'lı nasıl da heyecanlıydı, coşkuluydu. Gecelerce nöbet beklenmişti sitede, haberi ilk ben duyayım diye. Duyuldu, karşılamaya binlerce taraftar gitti. Nihayet Hagi Baba'nın hasreti dinecekti. Bir 10 numara getirdiler. Tam da Cihan'ların, Orhan Ak'ların, Necati'lerin yüzünden futboldan nefret etmek üzereyken, koşturdular bizi Galatasaray dükkanlarına, sıraya soktular Ali Sami Yen kombine gişelerinde.

İlk maçlarda cezalıydık, sokmadılar tribünlere. İlk çıktığımız maç Avrupa Kupası eleme maçıydı. Ali Sami Yen çıkış tünelinden Lincoln'ün silüeti göründüğü anda kıyametler koptu.''Lincooooonl, Lincooooln'' Fantastik bir futbolcuydu, topun kendisine gelmesi için yalvarır olmuştuk. Şaşı pasları şaşı yapıyordu sevmeyenlerini. İlk sene öyle veya böyle geçti, anladık ki sorunluydu. Sanki futbolu zevk için amatörce oynuyordu. Para vermeseler bile oynayacaktı zaten. O yüzden endüstri futbolu için fazlaydı.

Çalım attı diye dövdüler, topu sektirerek yürüdüğü için küfür ettiler. Geç geldiği için kızdılar, ceza kestiler. İkinci senesinin ikinci yarısı tam bir fiyasko oldu. İlk yarının en başarılı futbolcusu birden bire itin kıçına giriverdi. Düğmeye basılmıştı, Bülent'e verdiler Lincoln'ün sehpasını devirme görevini. Tereyağdan kıl çeker gibi kurtuldular Lincoln'den. Oynadığı sürece an meselesi olan futboldan nefret etmemi engellemişti.

Galatasaray ligi 5. bitirirken, son maçlarda oynadığı futboldan, Lincoln'süzlükten artık karar vermiştim. Bırakacaktım taraftarlığı. Zaten futbolu sevmiyordum, bana futbolu sevdiren Dünyada 10 futbolcu yoktur. Ve tam yeter derken, Lincoln zararın neresinden dönersek kardır mantığıyla iptal edildi. Surinam'lı geldi, Lincoln gitti. Bu demekti ki endişeye gerek yok, Lincoln'den çok daha iyisi gelecek.

1 Ağustos 1996 da Hagi Türk futbolunun kaderini değiştirmek üzere İstanbul'daydı. 1 Ağustos 2009 da Elano Blumer, Galatasaray'ın unutulmaya yüz tutmuş Avrupa karakterini yeniden hortlatmak üzere imzayı atıp 9 numaralı mübarek Galatasary formasının arkasına ismini yazdırdı.

Bazıları vardır gelirken iz bıraktığı gibi giderken daha büyük iz bırakırlar. Teşekkürler Lincoln, sen gitmeseydin, sen geçen yıl son düzlükte Bülent'le dalaşmasaydın, vak vakları ürkütmeseydin, bugün Elano diye bir futbolcu gelmeyecekti. Bu büyük fedakarlığın için, beni futbola bağlayan pamuk ipliğini mumladığın, biraz daha sağlamlaştırdığın için bile her şeye değerdi. Çok futbolcuya yaptığım tezahüratları haram ettim ben. Çok futbolcuyu sildik, attık gönlümüzden.

Geldiğin, oynadığın, büyük futbolcu refleksi gösterip direndiğin, Volkan'la dalaştığın, Erdoğan Arıca'ya boka bakar gibi baktığın, plajda eğlenip kampa gelmediğin, gelmeyip küfür ve ceza yediğin, atalardan miras 10 numaralı formayı en kralımıza bıraktığın, yerine Elano isminde bir büyük futbolcu aldırdığın için, senin ismini ne kadar bağırdıysam helal olsun. Bana futbolu sevdirdin, en iyi gününde de en kötü gününde de, güle güle. Yolun ve bahtın açık olsun.